Overzicht
Duits naar Nederlands:   Meer gegevens...
  1. intransitiv:
  2. Wiktionary:


Duits

Uitgebreide vertaling voor intransitiv (Duits) in het Nederlands

intransitiv:

intransitiv bijvoeglijk naamwoord

  1. intransitiv
    onovergankelijk
  2. intransitiv
    intransitief

Vertaal Matrix voor intransitiv:

Bijvoeglijk NaamwoordVerwante vertalingenAndere vertalingen
intransitief intransitiv
onovergankelijk intransitiv

Wiktionary: intransitiv

intransitiv
adjective
  1. Linguistik: als Verb kein Akkusativobjekt benötigend und unfähig zum persönlichen Passiv
intransitiv
noun
  1. (taalkunde) onovergankelijk

Cross Translation:
FromToVia
intransitiv onovergankelijk intransitive — of a verb, not taking a direct object
intransitiv onovergangelijk; intransitief neuter — grammar: intransitive
intransitiv intransitief; onovergankelijk intransitif — (grammaire, fr) Se dit d’un verbe, ou d’un emploi d’un verbe, qui n’accepte pas de complément d’objet (c’est un verbe qui exprime un état ou une action concernant le seul sujet).