Duits

Uitgebreide synoniemen voor bröckeln in het Duits

bröckeln:

bröckeln werkwoord (bröckele, bröckelst, bröckelt, bröckelte, bröckeltet, gebröckelt)

  1. bröckeln
    bröckeln; verkrümeln; zerbröseln; zerbröckeln; zerkrümeln; sich krümeln
    • bröckeln werkwoord (bröckele, bröckelst, bröckelt, bröckelte, bröckeltet, gebröckelt)
    • verkrümeln werkwoord (verkrümele, verkrümelst, verkrümelt, verkrümelte, verkrümeltet, verkrümelt)
    • zerbröseln werkwoord (zerbrösele, zerbröselst, zerbröselt, zerbröselte, zerbröseltet, zerbröselt)
    • zerbröckeln werkwoord (zerbröckele, zerbröckelst, zerbröckelt, zerbröckelte, zerbröckeltet, zerbröckelt)
    • zerkrümeln werkwoord (zerkrümele, zerkrümelst, zerkrümelt, zerkrümelte, zerkrümeltet, zerkrümelt)
    • sich krümeln werkwoord (krümele mich, krümelst dich, krümelt sich, krümelte sich, krümeltet euch, sich gekrümelt)
  2. bröckeln
    verkrümeln; zerbröseln; bröckeln; zerbröckeln; zerkrümeln; zerkrümmeln
    • verkrümeln werkwoord (verkrümele, verkrümelst, verkrümelt, verkrümelte, verkrümeltet, verkrümelt)
    • zerbröseln werkwoord (zerbrösele, zerbröselst, zerbröselt, zerbröselte, zerbröseltet, zerbröselt)
    • bröckeln werkwoord (bröckele, bröckelst, bröckelt, bröckelte, bröckeltet, gebröckelt)
    • zerbröckeln werkwoord (zerbröckele, zerbröckelst, zerbröckelt, zerbröckelte, zerbröckeltet, zerbröckelt)
    • zerkrümeln werkwoord (zerkrümele, zerkrümelst, zerkrümelt, zerkrümelte, zerkrümeltet, zerkrümelt)
    • zerkrümmeln werkwoord (zerkrümmele, zerkrümmelst, zerkrümmelt, zerkrümmelte, zerkrümmeltet, zerkrümmelt)

Conjugations for bröckeln:

Präsens
  1. bröckele
  2. bröckelst
  3. bröckelt
  4. bröckelen
  5. bröckelt
  6. bröckelen
Imperfekt
  1. bröckelte
  2. bröckeltest
  3. bröckelte
  4. bröckelten
  5. bröckeltet
  6. bröckelten
Perfekt
  1. habe gebröckelt
  2. hast gebröckelt
  3. hat gebröckelt
  4. haben gebröckelt
  5. habt gebröckelt
  6. haben gebröckelt
1. Konjunktiv [1]
  1. bröckele
  2. bröckelest
  3. bröckele
  4. bröckelen
  5. bröckelet
  6. bröckelen
2. Konjunktiv
  1. bröckelte
  2. bröckeltest
  3. bröckelte
  4. bröckelten
  5. bröckeltet
  6. bröckelten
Futur 1
  1. werde bröckeln
  2. wirst bröckeln
  3. wird bröckeln
  4. werden bröckeln
  5. werdet bröckeln
  6. werden bröckeln
1. Konjunktiv [2]
  1. würde bröckeln
  2. würdest bröckeln
  3. würde bröckeln
  4. würden bröckeln
  5. würdet bröckeln
  6. würden bröckeln
Diverses
  1. bröckel!
  2. bröckelt!
  3. bröckelen Sie!
  4. gebröckelt
  5. bröckelend
1. ich, 2. du, 3. er/sie/es, 4. wir, 5. ihr, 6. sie/Sie