Home ->Woordenboeken ->Duits/Nederlands ->Vertaal Brauch

Vertaal Brauch van Duits naar Nederlands

Overzicht

Duits naar Nederlands: Meer gegevens...

Brauch:
- traditie; overlevering; volksgebruik; zede
Wiktionary:
- Brauch → gewoonte, gebruik
- Brauch → praktijk, conventie, gebruiken, manieren, gebruik, gewoonte, zede, usance

Duits

Uitgebreide vertaling voor Brauch (Duits) in het Nederlands

Brauch:

Brauch [der ~] zelfstandig naamwoord

der Brauch (Überlieferung; Tradition; Gewohnheit; Sitte; Legende; Gepflogenheit; Angewohnheit)
de traditie; de overlevering
- traditie [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
- overlevering [de ~ (v)] zelfstandig naamwoord
der Brauch (Volksbrauch; Volkssitte; Sitte)
het volksgebruik
- volksgebruik [het ~] zelfstandig naamwoord
der Brauch (Gepflogenheit; Gewohnheit; Tradition; Sitte; Angewohnheit; Volkssitte; Volksbrauch)
de zede
- zede [de ~] zelfstandig naamwoord

Vertaal Matrix voor Brauch:

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
overlevering	Angewohnheit; Brauch; Gepflogenheit; Gewohnheit; Legende; Sitte; Tradition; Überlieferung
traditie	Angewohnheit; Brauch; Gepflogenheit; Gewohnheit; Legende; Sitte; Tradition; Überlieferung	Anwendung; Benutzung; Gebrauch; Verwendung
volksgebruik	Brauch; Sitte; Volksbrauch; Volkssitte
zede	Angewohnheit; Brauch; Gepflogenheit; Gewohnheit; Sitte; Tradition; Volksbrauch; Volkssitte

Synoniemen voor "Brauch":

Gepflogenheit; Gewohnheit; Konvention; Regel; Sitte; Usus
Brauchtum; Tradition; Überlieferung

Wiktionary: Brauch

Brauch

noun

übliche oder traditionelle Verhaltensweise in einer Gesellschaft
- Brauch → gewoonte

Brauch

noun

een standaard manier van doen
- gebruik → Brauch

Cross Translation:

From	To	Via
• Brauch	→ praktijk; conventie	↔ convention — generally accepted principle, method or behaviour
• Brauch	→ gebruiken; manieren	↔ custom — frequent repetition of the same act
• Brauch	→ gebruik; gewoonte	↔ custom — long-established practice
• Brauch	→ gebruik; zede; gewoonte; usance	↔ coutume — À trier
• Brauch	→ gebruik; gewoonte; usance	↔ habitude — disposition acquérir par des actes réitérer.