Overzicht
Engels naar Nederlands:   Meer gegevens...
  1. dual:
  2. Wiktionary:
  3. Gebruikers suggesties voor dual:
    • duaal


Engels

Uitgebreide vertaling voor dual (Engels) in het Nederlands

dual:

dual bijvoeglijk naamwoord

  1. dual (twofold; ambiguous; bipartite; )
    tweevoudig; tweeledig
  2. dual (two-piece; twofold; of two sorts; double)
    tweevoudig; tweedelig
  3. dual (ambivalent; ambiguous; equivocal)
    tweeslachtig

Vertaal Matrix voor dual:

Bijvoeglijk NaamwoordVerwante vertalingenAndere vertalingen
tweedelig double; dual; of two sorts; two-piece; twofold
tweeledig ambiguous; binary; bipartite; dimerous; double; dual; equivocal; two-jointed; twofold
tweeslachtig ambiguous; ambivalent; dual; equivocal
tweevoudig ambiguous; binary; bipartite; dimerous; double; dual; equivocal; of two sorts; two-jointed; two-piece; twofold
- double; duple; three-fold; threefold; treble; two-fold; twofold

Verwante woorden van "dual":

  • dually

Synoniemen voor "dual":


Verwante definities voor "dual":

  1. a grammatical number category referring to two items or units as opposed to one item (singular) or more than two items (plural)1
    • ancient Greek had the dual form but it has merged with the plural form in modern Greek1
  2. consisting of or involving two parts or components usually in pairs1
    • dual controls for pilot and copilot1
  3. having more than one decidedly dissimilar aspects or qualities1
    • a double (or dual) role for an actor1

Wiktionary: dual

dual
noun
  1. grammatical number of a noun marking two of something
adjective
  1. in grammar
  2. double
  3. having two components

Cross Translation:
FromToVia
dual tweevoud; dualis DualLinguistik, Flexion: Flexionskategorie neben Singular und Plural, die in manchen Sprachen (zum Beispiel im Baltischen, Slawischen und Altgriechischen) dann verwendet wird, wenn genau zwei Personen oder Dinge gemeint sind
dual dubbel; tweeledig; tweevoudig double — Qui valoir, qui pèse ou qui contenir deux fois autant.
dual tweevoud; dualis duel — (grammaire, fr) nombre grammatical qui, s’ajoutant au singulier et au pluriel dans les déclinaisons et les conjugaisons, sert à désigner deux personnes, un couple de choses (en grec ancien, hébreu, sanskrit, …).