Nederlands

Uitgebreide synoniemen voor trouwen in het Nederlands

trouwen:

trouwen werkwoord (trouw, trouwt, trouwde, trouwden, getrouwd)

  1. trouwen
    trouwen; in het huwelijk treden; zich in de echt verbinden; huwen
    • trouwen werkwoord (trouw, trouwt, trouwde, trouwden, getrouwd)
    • in het huwelijk treden werkwoord (treed in het huwelijk, treedt in het huwelijk, trad in het huwelijk, traden in het huwelijk, in het huwelijk getreden)
    • huwen werkwoord (huw, huwt, huwde, huwden, gehuwd)
  2. trouwen
    – iemand tot je wettige echtgenoot nemen 1
    trouwen
    – iemand tot je wettige echtgenoot nemen 1
    • trouwen werkwoord (trouw, trouwt, trouwde, trouwden, getrouwd)
      • hij trouwde met haar in de kerk1

Conjugations for trouwen:

o.t.t.
  1. trouw
  2. trouwt
  3. trouwt
  4. trouwen
  5. trouwen
  6. trouwen
o.v.t.
  1. trouwde
  2. trouwde
  3. trouwde
  4. trouwden
  5. trouwden
  6. trouwden
v.t.t.
  1. ben getrouwd
  2. bent getrouwd
  3. is getrouwd
  4. zijn getrouwd
  5. zijn getrouwd
  6. zijn getrouwd
v.v.t.
  1. was getrouwd
  2. was getrouwd
  3. was getrouwd
  4. waren getrouwd
  5. waren getrouwd
  6. waren getrouwd
o.t.t.t.
  1. zal trouwen
  2. zult trouwen
  3. zal trouwen
  4. zullen trouwen
  5. zullen trouwen
  6. zullen trouwen
o.v.t.t.
  1. zou trouwen
  2. zou trouwen
  3. zou trouwen
  4. zouden trouwen
  5. zouden trouwen
  6. zouden trouwen
diversen
  1. trouw!
  2. trouwt!
  3. getrouwd
  4. trouwend
1. ik, 2. je/jij, 3. hij/zij/het, 4. we. 5. jullie, 6. zij/ze

Verwante woorden van "trouwen":


Alternatieve synoniemen voor "trouwen":


Antoniemen van "trouwen":


Verwante definities voor "trouwen":

  1. iemand tot je wettige echtgenoot nemen1
    • hij trouwde met haar in de kerk1

trouwen vorm van trouw:

trouw [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord

  1. de trouw
    de loyaliteit; de trouw; de getrouwheid; trouwhartigheid
  2. de trouw
    de toewijding; de devotie; de overgave; de inzet; toegewijdheid; de trouw; de zorgzaamheid; de genegenheid; de ijver

trouw bijvoeglijk naamwoord

  1. trouw
    trouw; loyaal; getrouw

trouw [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord

  1. de trouw
    – wie zich houdt aan wat hij beloofd of afgesproken heeft 1
    de trouw
    – wie zich houdt aan wat hij beloofd of afgesproken heeft 1
    • trouw [de ~ (m)] zelfstandig naamwoord
      • haar trouwe vriend laat haar niet in de steek1

Verwante woorden van "trouw":

  • trouwheid, trouwen, trouwer, trouwere, trouwst, trouwste, trouwe

Verwante definities voor "trouw":

  1. wie zich houdt aan wat hij beloofd of afgesproken heeft1
    • haar trouwe vriend laat haar niet in de steek1