Brytning in het Frans vertaald uit het Zweeds

Overzicht

Zweeds naar Frans: Meer gegevens...

brytning:
- trou; brèche; ouverture; trouée; parapet; balustrade; talus; réfraction
Wiktionary:
- brytning → accent, fracture, réfraction
- brytning → accent, réfraction, fracture, cassure, exploitation

Zweeds

Uitgebreide vertaling voor brytning (Zweeds) in het Frans

brytning (bräcka; lucka; rämna; bräsch)
le trou; la brèche; l'ouverture; la trouée
- trou [le ~] zelfstandig naamwoord
- brèche [la ~] zelfstandig naamwoord
- ouverture [la ~] zelfstandig naamwoord
- trouée [la ~] zelfstandig naamwoord
brytning
le parapet; la balustrade; le talus
- parapet [le ~] zelfstandig naamwoord
- balustrade [la ~] zelfstandig naamwoord
- talus [le ~] zelfstandig naamwoord
brytning (refraktion; ljusbrytning)
la réfraction
- réfraction [la ~] zelfstandig naamwoord

Zelfstandig Naamwoord	Verwante vertalingen	Andere vertalingen
balustrade	brytning	balkong; balustrad; ledstång; räcke; trappräcke
brèche	brytning; bräcka; bräsch; lucka; rämna	dörröppning
ouverture	brytning; bräcka; bräsch; lucka; rämna	avslöjande; bländartal; början; hål; läcka; läckage; låsa upp; ouvertyr; yppande; öppna upp; öppnande; öppning
parapet	brytning
réfraction	brytning; ljusbrytning; refraktion
talus	brytning	hänga; kanter; luta; lutningar; ränder; sluttning
trou	brytning; bräcka; bräsch; lucka; rämna	avlägset hörn; hål; hålighet; håltimme; kolgruvor; luftkanal; luftrör; läcka; läckage; öga; öppning
trouée	brytning; bräcka; bräsch; lucka; rämna	fri sikt; panorama; perspektiv; utsikt; vy

brytning

noun

Cross Translation:

From	To	Via
• brytning	→ accent	↔ accent — modulation of the voice
• brytning	→ réfraction	↔ Brechung — Physik: Richtungsänderung einer Welle auf Grund einer lokalen Änderung der Brechzahl
• brytning	→ fracture; cassure	↔ Bruch — das körperliche Brechen, Zertrennen eines Gegenstandes; Materials; der Ort des Brechens; ein Auseinander gehen, Trennen im weitesten Sinne von Gegenständen, Materialien, Verbindungen, Zusammenschlüssen
• brytning	→ accent	↔ Akzent — typische Eigenschaft der Aussprache oder des Tonfalls einer Sprache (meist die eines Fremdsprachigen, der die Muttersprache des Zuhörers spricht)
• brytning	→ exploitation	↔ Abbau — Bergbau, ingenieurgeologisch: die Gewinnung von Rohstoffen, Baustoffen vor allem durch Bergbau und ähnliche Technologien